Dashnori dhe kryqi

Gati sa nuk u qmend nga gezimi, desh t’fluturoj nga lumturia e madhe kur dgjoi lajmin se krkesa e tij per studime jasht vendit apo saktsisht ne Franc ishte pranuar. Per nje qast ndjeu se ai tashme do ta mbretroj ter boten dhe do te behet i pari i fjales se kuvendit mes njerzve. Sa me teper qe u afronte koha e udhtimit aq me tepr ndjente afrsin ne dyert e etaps se re, ku do ti hapn atij hapsira te gjra, me te cilat do te ngritet mbi kolegt dhe shokt e tij.

             Por, vetem diqka e brengoste ate dhe ia prishte rehatin: Si mund t’a le Meken?! Me vite te gjata zemra aty mu preh… lozsha nepr luginat e saja… pijsha nga uji i saj i dashur-nga Zemzemi i mbel… Meken, aty ku mora koc e mish… po nenen, nenen time te shtrenjt, kush do te kujdest per te kur mos te jem un? Vllezrit e mi patjetr e duan, por jo aq sa e dua un… kush do ta doj at deri ne Harem-Qabe qe te falet do dit si e kishte zakon?
            Pyetje te shumta… pa prgjigje!
            Erdhi koha e udhtimit, i pregaditi valixhet, mori ne dor biletat, u prshendet me nenen, ia puthi ballin dhe duart e saja, prshndeti dhe vllezrit e motrat e tija dhe nga faqja po i rridhnin lott. Ia dha lamtumirn dhe Meks dhe Xhamis s Shenjt-Qabs… udhtoi por merzia ia coptpoi zemren...
* * *
            Mberriu ne Franc, ne ket qytet qe nuk ishte ndonjher me par ne te. Mbeti i shtangur kur pa femrat e zbuluara, te cilat mbushnin rruget pa kurrfar turpi. Ktu ndjeu virtytin e ulet te gruas tek ata dhe nenimin qe posedojn kto femra dhe ndjeu mungesn e madhe per token e tij te paster dhe me besim te lart, token e nderit dhe krenaris.
            Filloi te vijoj msimin por ja nj befasi tjeter, me te ne bankat e shkolles ulen vajza adoleshnte me trup gjysm te zbuluara e gjysmen tjeter ua lejuan shikimit te tjerve. Ai, kur hynte ne binen e msimit ulte shiqimin posht kembeve nga trupi qe kishte
Por, dikur njerzit thoshin: “Nevojat e shumta ta humbin kontrollin.”… Pasi qe kaloi njekoh, ai tashm po e gjen veten te shikoje ne kto pamje te ndyra. Madje, duke drejtuar shikimin e syve te tij drejt tyre. Zemra e tij tashme iu ndez, sa qe filloi ta preokupoj shteja se si te arrij deri tek ajo qe ia fik zjarrin e epsheve te tija… por kjo nuk u be shum von
*   *   *
            E prvetsoi gjuhen franceze per nje koh te shkurt. Ajo qe me se shumti e beri ta msoi ket gjuh ishte dialogu me to. Kaluan disa muaj te rend per te, pak nga pak dhe ai ra ne robrin e njeres nga to qe i kishte syt e kaltr. Ia mbizotroi ndjenjat e tija saq e beri t’i shkoj pas. E dashuroi at vajz aq sa nuk mendonte diq tjeter dhe nuk e preokuptonte asgj tjeter prrveq saj. Deri qe pasoi nej nat, ku do ta zhduk dhe piken e fundit tte imanit pas ksaj vajze...
            …gati se i iku mendja… u shkreh ne vaj sa desh i plasi zemra... brenda dhomes po i figurohet Mekeja, Qabeja, qyteteti e tija te bukura! Iu shemtua vetja dhe iu be e pa vler saq deshi t’ia fal nj thik! Por jo, dreqja nuk e la. Edhe pse ai i rrfente se ai esht musliman, dhe kjo veper esht e ndaluar nga Islami dhe ai tashm esht i penduar per at qe bri. Ajo me dhelperi e fundosi ne nje nat ende me te shmtuar. E mori ate ne banesn e saj dhe e njoftoj me motrat e saja qe ishin ende me te bukura se ajo, kurse para tyre degjonin dhe shikonin prindrit e saj! Por, ata jan njerz qe ne fjalorin e tyre nuk ekziston fjala ”nder“ dhe as qe nuk njihet fare tek ata. Tashme, at nuk e nxiste vetem nje dashuri, por atij iu gershetuan rruget, iu shumuan shanset, qe e rrembyen per ne grack dhe i rrshqiti kemba ne humneren me te madhe. Patjetr, sepse nuk kerkoi ndihem nga All-llahu dhe All-llahu nuk e mbrojti nga kurtha e tyre, keshtu qe ra ne to sepse ishte injorant.
            Nj dit, kembngulen vajzat dhe iu luten atij qe te shkoj te shoh adhurimin e tyre me to ne kish ne ditn e diel, te shoh se si rrfehen mkataret para priftit dhe pastaj te degjoj mekatfaljen-meshen, te ciln prifti e shperndan falas! Shkoi me to si t ishte nen presionin e magjis...u ndal tek dera e kishes i hutuar, i pa vendosur...por ja nje isharet nga njera prej tyre qe te bej ashtu si benin ato! Dhe ai po i veshtron se si ato po leviznin doren ne gjoksin e tyre ne form te kryqit. Nuk zgjati shum dhe ky po ngreh doren dhe po kryqzoht pastaj hyri. Pau ne kish ate qe injoranti e kupton se esht e kot. Por, fal i qofshim All-llahut qe i permbys zemrat. E mashtroi ate absurditeti i priftit dhe premtimi i tij per mkatfalje. Kjo keshtu sepse e humbi meblsin e imanit, ashtu si thot Pejgamberi [salAll-llahu alejhi ve sel-lem]: ”Kur robi ben prostitucion nga ai del imani dhe i qendron mbi koken e tij si hije, e kur te heq dor nga kjo ktheht tek ai.” [hadith sahih, transmeton Ebu Davudi, Hakimi nga Ebu Hurejra, gjindet ne sahihul-xhami’ 1/586].
            I shkreti, i besoi ktyre bestytnive dhe puna perfundoi: ...erdhi njera nga ato me ecje dhelprake, ne dor mbante nj kuti kristali te muar e te dekuruar me ar, apo ashtu iu duk atij dhe iu buzqesh me buzqeshje te luanit t eterbuar, nga e cila buzqeshje terhoqi vrejtjen poeti ne rreshta:
Nese e sheh luanin dhembt i ka zhveshur
Mos mendo se luani te esht buzqeshur
            Por, ai nuk kuptoi gjesendi! Madje, ia dha nje puthje te ’ndershme dhe ia ofroi ket dhurat te qmueshme, qe nuk ishte gje tjeter veq se nje kryq nga ari i kulluar. Pa folur asnje fjal, iu afrua dhe me duart e saj ia vari kryqin ne qaf qe u shrinte deri ne gjoksin e tij. Pun kjo qe filloi me epsh te ndyt dhe prfundoi duke lshuar fen (me kufr), All-llahu na dhasht shptim dhe mbrojtje!
* * *
            Perjetoi disa vite te merzitshme. Edhe biseda e tij ne telefon me familjen humbi edukaten, ngrohtsin, rrespektin, qe kishte dikur me familjen e vet.
U afrua koha e prfundimit t msimit dhe koha per t’u kthyer... per t’u kthyer ne Meke. Ah, ’fatkeqsi e madhe... a ndodh qe doli nga ai qytet musliman e po kthehet i krishter?! Ishte...
            Zbriti ne aeroportin e Xhides, i veshur me modeel te robave qe familja nuk ishte msuar ta shohin ashtu, me zemer e
te zez, te depresionuar, te hutuar; nuk e njeh mirsin e as se dallon te shumtuaren. 
            E prqafoi nenen me shum ftohtesi te quditshme edhe pse asaj i rridhnin lott, edhe pse vllezrit dhe motrat e tij ishin shum te gezuar. Por tashme, ata ishin nje nje koder e ky ne nje tjeter. Pasiqe u kthye ishte shum i merzitur, me depresion. Ndonjher fliste me shoqet e tija n telefon, apo dilte i vetmuar me veturen e tij ne vende qe mos ta dij askush se ku esht. Familja e tij filloi ta vrej se ai nuk po shkonte asnjher ne Qabe gjat ditve pasiqe u kthye. Iu ra ne sy se ai as qe nuk falej. I folen me butsi, por ai iu vrsul ne fytyrat e tyre duke iu then: qdo kush esht i lir ne veprat e tija, namazi nuk shkon me imponim.
            Kurse nenes se tij i rridhnin lott per te dhe u vetmonte ne dhomen  e saj per t’u falur dhe lutur per te qe All-llahu ta udhzoje dhe qante  saqe denesja e saj u dgjonte pas ders.
            Nje dit, motra e tij qe ishte per pak vite me e vogl se ai dhe qe e donte shum, hyri ne dhomn e tij dhe e gjeti te shtrir ne shpind, me sy te mbyllur duke degjuar kenget huaja shurdhuese. I shkuan syt ne zinxhirin e art t varur ne gjoks. Deshi te loz pak me te... befas ia zu dorn e saj dhe e largoi nga vetja. Ajo u tmerrua kur pa ne fund te zinxhirit nje kryq te krishterve... bertiti dhe u shkreh ne lot, me vrap u largua dhe u mbyll ne dhom. Ai iu afrua asaj dhe filloj t’i flas me kercenim, poqese ajo do t’i tregonte dikujt per kete ai do t’ia bente kshtu e ashtu...
            U ben shtepi sikur te ishte kafsh e terbuar, te gjith largohenin nga ai.
* * *
            Nje dit, nana e tij hyri ne dhom dhe i tha: qohu dhe me dergo dikund me veturen tende! Ai nuk e kishte zakon t’ia kthente fjaln ansnjher. Kur hipen ne vetur i tha asaj: Ku jemi nisur? Ne Xhamin e Shenjt - ne Qabe per te falur namazin e jacis – ia priti. Iu shtangn duart ne timonin e veturs... mori t’i krkoj ndjes duke u arsyetuar se nuk kishte koh kurse pshtyma e tij iu tha ne fyt. Por, ajo kembguli qe patjetr ta dergonte. 
            Pa zgjatur u nisn me te dhe ai sikur po ecte mbi gaca dhe kur arritn atje i tha asaj me fjal te prer: Shko falu e un t pres ktu! Nena e tij e ngrat e luste duke e perkdhelur dhe lott e rridhnin ne faqe: O biri im, eja dhe ti me mua dhe beri dua All-llahut, ndodh qe All-llahu te udhzon ekthehesh ne fen tnde. O biri im, e gjitha kjo perfundon per disa minuta e me to ti fiton shum sevepe. Por, me kot, vazdonte me inat te quditshem te qendronte. Zbriti nena duke qar e ai mbeti ne vetur, i mbylli xhamat e dyerve dhe ne kasetofon futi nje kaset me keng franceze, ia uli pak zrin dhe mbshteti koken pas duke dgjuar. 
            Ai tregon: Ne kte rast me befasoi nje ze gjigand, i cili qante qiellin e Mekes dhe dridhte malet e saja... ai ishte Ezani i embel, i bukur: All-llahu Ekber... All-llahu Ekber... Esh-hedu en la ilahe ilAll-llah... Me hyri nje frik, ne qast e fika kasetofonin dhe i hutuar po degjoi thirrjen – Ezanin. Eh... hera e fundit qe e dgjova ishte para disa viteve te gjata.
            Per Zotin, pa dashje me rrodhen disa lot ne faqe dhe me shkuan duart ne gjoks, e shtrengova kryqin e shemtuar, e hoqa nga qafa dhe e keputa zinxhirin me inat dhe fori.  Me mbuloi nje val lotesh saq terhoqi vemendjen e do kujt qe kalonte afer meje e qe shkonte ne Xhamin e Shenjt. Zbrita nga vetura dhe u drejtova me vrap per ne banjo. Hoqa rrobat dhe u pastrova. Pastaj hyra ne Qabe pasiqe mungoja nga ajo dhe nga Islami pes shtat vite. Kur e pash Qaben rash ne gjunej nga pamja mallengjyese... turma te medha njerzish qe ishin mbledhur ne Qabe... u lidha ne namaz aq sa arrita me imamin. Gjat namazit i shqetsova ata qe ishin perreth meje duke qar. 
            Pas namazit, nje djalosh erdhi te me prkujtonte e te me qetsonte se All-llahu i fal t gjitha gabimet dhe e fal at qe pendohet. E falnderova dhe me ze te nderprer bra dua per te. Dola nga Xhamia e duke ecur kembet nuk me mbajshin. Arrita tek vetura, aty gjeta nenen time te dashur duke me pritur e ne dor kishte ne sexhade. Iu hodha nder kembe duke e puthur e duke e qar... dhe ajo qante dhe ma lemonte koken me doren e saj te but. I ngriti duart kah qielli dhe tha: O Zot, Ty te takon falnderimi, te qofsha fal o Zot! O All-llah, nuk ma ktheve duan dhe shpresn time... te qofsha fal, falnderuar qofsh!
            Ia qela deren dhe e futa mbrenda ne vetur dhe u nism per ne shtpi. Nuk munda te flas nga lotet, perve degjosha nenen duke me then: O biri im, per Zotin, nuk erdha ne Xhami per tjeter perve se te bej dua per ty. Per Zotin, nuk te harrova ty nga duaja ime as ne netet e errta. Kerkosha nga All-llahu duke pas shpres te madhe ne Te. E un, nena yte nuk pushova se faluri qe All-llahu te te jap sukses e te mshiroj. 
            E shikova dhe mora t’ia flas por mee ngushtuan lott. E ndala veturn ne skaj te rruges, i vendosa duart ne fytyren time dhe me te madhe ia nisa te qaj, derisa ndjeva se un po nxjerr nga gjoksi do breng, ngushtim dhe kufer, kurse nena gjithnje me qetsonte dhe me jepte shpres.
            Pasiqe u kthyem ne shtpi fillova te djeg e te coptoj qdo gje qe kisha nga librat, kasetat, dhuratat, fotografit e femrave te pandershme dhe do gja qe m’i kujtonte ato dit te zeza. Isha gjithnje ne luft duke qortuar veten duke i then: Si re ne dakord qe besh amoralitet? Si iu nenshtrove vajzave te pandershme te krishtera? Si hyre ne kish? Si ia lejove vets ta genjesh All-llahun e te varsh kryqin, e All-llahu thot: “... nuk e kryqzuan por iu duk atyre”. Si...? Pyetje te shumta qe me shqetsuan.
            Sikur All-llahu te mos ma bente te mundur qe te me shoqeroj dikush e te me udhezoj ne pun te mira. Ai ishte nje msues me autoritet te madh prej djelmoshave te sinqert. Nuk mu nda dit e nat derisa prfundova se mesuari per nje koh te shkurt tre pjes (xhuza) nga Kur’ani Fisnik. M se shumti qe me terhoqi tek ai ishte morali dhe edukata e tij. All-llahu i dhasht qdo te mir!
            O All-llah, me prano mua se u ktheva tek Ti! Ti o Zoti im, ne librin Tende thua: “Thuaj atyre qe nuk besuan: nese largohen nga mosbesimi iu falt atyre ajo qe ka kaluar.” Andaj, un O Zot u largova nga kufri, me fal mua nga ajo qe bra me par!
            Ti o Zot thua: “Thuaj: “O robrit e Mi, te cilet e keni ngarkuar me shum gabime veten tuaj, mos e humbni shpresn ndaj meshirs s All-llahut, se vertet, All-llahu i fal te gjitha mekatet, Ai esht qe shum fal dhe esht Mshirues!” Un o Zot, e ngarkova me mekate te shumta veten e kto nuk m’i fal askush tjeter perveq Teje, andaj, me fal mua me faljen Tende te madhe dhe me meshiro sepse Ti je qe shum fal dhe Mshirues.
* * *
            Dhe pas ksaj, dua te them se All-llahu e le te lir per nje koh robin e vet por asnjher nuk hjek dor nga ai. Ndodh qe njeriu te largohet nga Zoti i vet aq larg qe nuk ka shpres t’i ktheht ndonjher. Por, All-llahu megjithat esht i Madhrishem, i Urt, Mekatfales, pranon pendimin por edhe denon ashper, esht i plotfuqishem, nuk ka te adhururar me te drejt pos Tij dhe prfundimi esht tek Ai.
            Andaj, sa i kendshm esht kthimi tek All-llahu, sa i embel esht pendimi i sinqert dhe sa i But esht All-llahu [subhanehu ve tea’la]. Mu per ket i drejtohem thirrsve Islam qe sa me teper te preokupohen me smundjet e njerzve. Te mundohen qe t’i nxjerrin ata nga errsira e ne drit me leje te All-llahut. T’i thrrasin ata me urtsi, me kshilla te bukura, me durim. Asnjher mos t’i debojm ata, mos t’i fyejm e t’ua humbim udhzimin. All-llahu [subhanehu ve tea’la] sht Ai qe i rrotullon zemrat si te doj. 
            Ashut si esht cekur ne hadithin qe trasmetohet nga Abdullah bin Amr bin El-As se ai ka dgjuar Pejgamberin [salAll-llahu alejhi ve sel-lem] duke then: “Vret, te gjitha zmrat e bijve te Ademit jan mes dy gishtave prej gishtave te Meshiruesit sikur te ishin nje zemer, iu nderon gjendjen si te ket deshir.” Dhe prej lutjeve te Pejgamberit [salAll-llahu alejhi ve sel-lem] ishte: “O All-llah, ti qe iu ndryshon gjendjen zemrave, na i drejto zemrat tona per ne adhurimin Tend!” [trasmeton Muslimi]
            Musa Muhamed hexhad Ez-Zehrani
            Prktheu:
            Ankebut.com
            11 Muharrem 1426 - 20 shkurt 2005